Strona:Wiktor Hugo - Człowiek śmiechu (wyd.1928) T.3-4.djvu/36

te początkowe zasady prawa i sprawiedliwości. Nigdy ani pisnąć, a w razie najmniejszego drżenia skóry na grzbiecie brać nogi za pas, oto odwaga cywilna, którą rozumiem i którą każdemu po przyjacielsku radzę. W przedmiocie śmiałości na ptaki się zapatruj; w przedmiocie gadatliwości ryby niech ci wzorem będą. Skądinąd zaś Anglja ma jeszcze to do siebie podziwu godnego, że prawodawstwo jej jest ze wszech miar łagodne.
 W ten sposób wygadawszy wszystko, co miał do powiedzenia, Ursus czas jakiś uspokoić się nie mógł. Gwynplaine zaś uważał to poprostu za postrach na ptaki. Nieustraszoność w tym wieku ściśle jest zrosła z brakiem doświadczenia. Zresztą nic się nie zdawało usprawiedliwiać obawy Ursusa; upływały tygodnie całe, a o skutkach mniemanego niebezpieczeństwa nie było nawet mowy.
 Ursus jednak ze swej strony podobny do samy, nasłuchującej lad a szelestu, dziwnie się miał na baczności.
 Nareszcie dnia pewnego, wyglądając przypadkiem przez okienko w murze, nagle stał się dziwnie blady.
 — Chodźno tu, Gwynplainie! — zawołał.
 — A co tam takiego?
 — Patrzno.
 — No cóż?
 — Tam na rynku.
 — No więc cóż?
 — Widzisz tego jegomości?
 — Tego czarnego?
 — No tak.
 — Tego, co ma tę pałkę w ręku?
 — Właśnie.
 — No więc cóż to za jeden?
 — To jest taki, kochanku, który się nazywa wapentake.
 — Cóż to za jeden ten wapentake?
 — To jest po prostu setnik.
 — Setnik? Cóż to znaczy?
 — To znaczy; praepositus hundredi.
 — Nie rozumiem ani słowa.
 — A jednak to jest djablo niemiła osoba.