Strona:Wiktor Hugo - Człowiek śmiechu (wyd.1928) T.3-4.djvu/40

 — Jako kuglarz, możesz sobie waść przemawiać; ale jako mędrzec powinieneś milczeć.
 — Starać się będę korzystać z tego zalecenia — rzekł Ursus.
 I myślał sam w sobie: — Mogę mówić, ale powinienem milczeć. Rzecz trochę zawiła.
 Delegat od teologji mówił dalej:
 — Waść wygłaszasz rzeczy, rażące każde uczciwe ucho. Waść wdajesz się w nieswoje sprawy. Poważasz się zaprzeczać najjawniejszym prawdom. Rozsiewasz najwstrętniejsze błędy. Powiedziałeś naprzykład, że dziewiczość wyklucza macierzyństwo.
 Ursus podniósł łagodnie oczy.
 — Ja tego nie powiedziałem. Powiedziałem, że macierzyństwo wyklucza dziewiczość.
 Minos zamyślił się i mruknął:
 — Właściwie, to coś zupełnie odwrotnego.
 Było to to samo. Ale Ursus obronił się.
 Na tę odpowiedź, Minos pogrążył się w głębiach swojej głupoty, co spowodowało krótkotrwałe milczenie.
 Korzystając z niego, delegat od historji, którego sobie Ursus nazwał był Radamantem, pospieszył zagadać porażkę Minosa następującem zapytaniem:
 — Oskarżony, zuchwalstwa twoje i błędy zaledwieby się policzyć dały. Toż ty naprzykład zaprzeczasz tej prawdzie historycznej, że bitwa pod Farsalą dlatego została przegrana, że Brutus i Kasjusz przed jej rozpoczęciem napotkali murzyna.
 — Ja powiedziałem tylko — wyszeptał Ursus — że Cezar dlatego wygrał tę bitwę, że był lepszym od nich wodzem.
 W tem miejscu historyk przerzucił się odrazu do mitologji.
 — Usprawiedliwiałeś także niegodziwości Akteona.
 — Ja myślę — odpowiedział Ursus — że chyba to niekoniecznie poniża człowieka, jeśli zobaczył kobietę w kąpieli.
 — Niedorzecznie myślisz — rzekł na to sędzia surowo.
 Co powiedziawszy, zwrócił się znowu ku historji.