Strona:Wiktor Hugo - Katedra Najświętszéj Panny Paryzkiéj.djvu/27

 — Dokądże tak waszmość dążysz, rektorze Thibaut, Tibalde ad dados, tyłem się odwróciwszy do Wszechnicy?...
 — Ty i mulica!...
 — Aha, szuka bez wątpienia kątka przy ulicy Thibaut-od-cartes! — wrzasnął Jenan du Moulin.
 Cała zgraja powtórzyła koncept głosem piorunującym, przy szaloném klaskaniu w dłonie.
 — Jedziesz szukać mieszkania przy ulicy Thibaut-od-cartes, nieprawdaż, mości rektorze, partyzancie djabełka?
 Z kolei wzięto w opały innych dygnitarzy.
 — Precz z bedelami! precz z pałkowódzcami!
 — Słyszysz, Robku Poussepain, a ten tam oto, kto to jest?
 — To Gilbert de Suilly, Gilbertus de Soliaco, kanclerz kollegium Autuńskiego.
 — Łapaj, to mój trzewik... Masz lepsze miejsce, wal-że go w papę.
 — Saturnalitias mittimus ecce nuces.
 — Precz z sześcioma teologami, i ich białemi komżami!
 — Więc to teologowie? Myślałbym, że to są raczéj trzy pary gęsi, dane miastu od Świętéj Genowefy z nadziału Roogny.
 — Precz z lekarzami!
 — Precz z dysputami kardynalnemi i konceptorskiemi!
 — Tobie kanclerzu Swiętéj Genowefy, tobie oto moja misiurka! Masz!... to za awans mój.
 — Tak jest, rzeczywiście — poparł jeden z kolegów — oddał jego miejsce w wydziale Normandyi małemu Ascanio Falzaspada, który jest z prowincyi Bourges, jako Włoch.
 — Gruba niesprawiedliwość — zawołali jednogłośnie żakowie. — Precz z kanclerzem Świętéj Genowefy!
 — Hej-ty! mistrzu Joachimie Ladehors! Hej-drugiś, Ludwiku Dahuille! Héj-tam ty poczwaro jakaś! Lambercie Hoctement!
 — Żeby cię zmora zdusiła, prokuratorze nacyi niemieckiéj!
 — Wraz z kanonikami kaplicy Swiętéj i ich tunikami szaremi; cum tunicis gristis!
 — Seu de pellibus grisis fourratis!
 — Owa! czy was djabli, mistrzowie kunsztu!... i te wszystkie wasze pyszne kapy czarne! i czerwone wszystkie kapy!
 — Tworzy to u rektora ogon wcale niebrzydki!
 — Rzekłbyś, książę wenecki śpieszący na weselisko morza.
 — Słyszałeś, Jehan? Kanonicy Świętéj Genowefy!
 — Do czorta z kanonią!
 — Księże Klaudyszu Choart! doktorze Klaudyuszu Choart! Czy-no nie szukacie, dobrodzieju, Maryi Giffard?