Strona:Wiktor Hugo - Katedra Notre-Dame w Paryżu T.I.djvu/364

360

rzekła Gerwaza. — Dziwne doprawdy masz urojenia!
 Mahietta kiwnęła głową z miną zamyśloną.
 — Dziwna rzecz — zauważyła Oudarda — że pustelnica tak samo lęka się cyganek.
 — Cóż to za jedna ta pustelnica? — zapytała Mahieta.
 — Siostra Gudula — odpowiedziała Oudarda.
 — Cóż to za jedna ta siostra Gudula? — pytała dalej Mahietta.
 — Widać zaraz, że jesteś z Reims; jakże można tego nie wiedzieć, — odparła Oudarda. — Jest to pokutnica ze Szczurzej Jamy.
 — Jakto! — zawołała Mahietta — ta biedna kobieta, dla której niesiemy placek?
 Oudarda potwierdziła ruchem głowy.
 — Właśnie. Zaraz ją zobaczysz przez zakratowane okno wychodzące na Plac Gréve. Ona podobnie jak i ty zapatruje się na tych włóczęgów egipskich, którzy biją w bęben i wróżą publiczności. Nie wiadomo, skąd się u niej wziął ten wstręt do cyganów i Egipcjan. Ale ty Mahietto, dlaczego się tak boisz samego ich widoku?
 — O! — rzekła Mahietta, tuląc ku sobie głowę dzieciaka — nie chcę, aby mię spotkało to co spotkało Paquette­‑la­‑Chantefleurie.
 — A! musisz nam opowiedzieć tą historję,