Strona:Wiktor Hugo - Kościół Panny Maryi w Paryżu T.I.djvu/101

99

KOŚCIÓŁ PANNY MARYI W PARYŻU.

 — Poddanym królestwa Argot?
 — Królestwa Argot.
 — Truandem?
 — Truandem.
 — Duszą i ciałem?
 — Duszą i ciałem.
 — Jednak — uprzedzam cię — mówił jeszcze Clopin, że zawsze będziesz powieszonym.
 — Jak to!
 — Tylko później nieco, z większą ostentacyą, i kosztem poczciwego miasta Paryża, na szubienicy murowanej i przez uczciwych ludzi. I to także korzyść.
 — Jaka korzyść?
 — Widoczna! jako prawdziwy mieszczanin nie będziesz płacił ani latarniowego, ani ulicowego, co muszą opłacać poddani Paryża.
 — A więc niech się stanie — rzekł poeta. Przystaję. Będę truandem, argotczykiem, poddanym małej pochodni, wszystkiem, czem chcecie, panie królu Tunów, omnia in philosophia, omnes in philosopho continentur.
 Król Tunów zmarszczył czoło.
 — Za kogo mnie bierzesz, przyjacielu? jakim śpiewasz językiem? Kto jest bandytą, niekoniecznie ma być żydem. Ja jestem więcej niż złodziejem, bo rozbijam.
 Grintoire chciał się tłómaczyć i rzekł: — To nie żydowski język, to połacinie.
 — Powtarzam ci, — odparł Clopin z gniewem — że