Strona:Wiktor Hugo - Nędznicy cz2.pdf/381

 Tak rozwiązano podwójne i straszne zagadnienie: Jak wyjść i wejść napowrót.
 Odźwierny, który otrzymał już instrukcje, otworzył furtkę dla służby, dotykającą podwórka od ogrodu, którą przed dwudziestu laty widziano od ulicy w głębi muru naprzeciw głównej bramy. Wprowadził ich troje przez tę furtkę na podwórko, a ztamtąd weszli do parlatorjum, w którem wczoraj Fauchelevent otrzymywał rozkazy od przełożonej.
 Przełożona czekała z różańcem w ręku.
 Przy niej stała matka głosująca z zapuszczoną zasłoną. Cienka świeczka oświecała, rzekłbym prawie, zdawała się tylko oświecać parlatorjum.
 Przełożona obejrzała Jana Valjean. Nic tak ściśle nie bada jak oko spuszczone.
 Potem zapytała:
 — To wy jesteście bratem?
 — Tak jest wielebna matko — odpowiedział Fauchelevent.
 — Jak się nazywacie?
 Fauchelevent odpowiedział:
 — Ultim Fauchelevent.
 W istocie miał brata imieniem Ultim, który umarł.
 — Z jakiej jesteście okolicy?
 Fauchelevent odpowiedział:
 — Z Picquigny, pod Amiens.
 — Ile macie lat?
 — Pięćdziesiąt.
 — Wasz stan?
 Fauchelevent odpowiedział:
 — Ogrodnik.
 — Jesteście dobrym chrześcianiniem?
 Fauchelevent odpowiedział:
 — W naszej rodzinie wszyscyśmy dobrzy chrześcjanie.
 — Ta mała jest wasza?
 Fauchelevent odpowiedział:
 — Tak, wielebna matko.