Ta strona została uwierzytelniona.
czył, dostawszy się do klasztoru. Tylko dziś unosił z sobą nie Cozettę, lecz Marjusza.
Teraz zaledwie dochodził go z góry szmer niewyraźny strasznej wrzawy w szynkowni, szturmem zdobytej.
Strona:Wiktor Hugo - Nędznicy cz5.pdf/83
