Strona:Wiktor Hugo - Rzeczy widziane 1848-1849.djvu/25

się, że go nie dosięgną!. Zresztą Marynarka nie była „zdobyta.“
 Tłum rzucił kamieniem w okno pałacu, z którego wyglądał jakiś ciekawy. Nic więcej.
 Ujrzeliśmy powozy zatrzymane i jakby ustawione w barykady w wielkiej alei Pól Elizejskich, na wysokości Okrągłego Placyku (Rond Point). d ’Houdetot mówił:
 — Tam się zaczyna ogień. Widzisz dym?
 — Ba — odpowiedziałem — to para z fontanny. Ten ogień jest wodą.
 I zaczęliśmy się śmiać.
 Jednakże była tam utarczka. Lud ustawił trzy barykady z krzeseł. Straż policyjna z wielkiego kwadratu Pól Elizejskich przyszła zniszczyć barykady. Lud odparł straż kamieniami i wtłoczył ją napowrót do odwachu.
 Generał Prévot posłał oddział gwardyi miejskiej celem opróżnienia budynku. Oddział został otoczony i zmuszony do schronienia się na odwach razem ze strażą.
 Wtedy tłum rozpoczął oblężenie.
 Jakiś człowiek przystawił drabinę, wszedł na dach, wyrwał chorągiew, podarł ją i cisnął ludowi.
 Trzeba było całego batalionu, ażeby odwach oswobodzić.
 — Do dyabła — rzekł Franc d’Houdetot do generała Prévot, który nam opowiedział te szczegóły — sztandar zdobyty!
 Generał odpowiedział żywo:
 — Zdobyty, nie! Skradziony, tak!
 Wtem nadszedł Pèdre Lacaze z Napoleonem