Strona:Wiktor Hugo - Rzeczy widziane 1848-1849.djvu/38

wtarzać obwieszczenie na placu Bastylii i na przedmieściu, a ja wróciłem do domu uspokoić swoich.
 Pół godziny potem mer i jego orszak wracali w nieładzie i bardzo wzruszeni do merostwa.
 Oto, co się stało:
 Plac Bastylii zajęty był na obu końcach wojskiem, które stało z bronią na ramieniu, nieruchomo.
 Lud krążył swobodnie między dwoma szpalerami wojska.
 Mer, podszedłszy do kolumny lipcowej, wygłosił swoje obwieszczenie i tłum ponownie dał mu brawo.
 Wówczas, p. Moreau skierował się ku przedmieściu św. Antoniego. W tejże chwili rzemieślnicy podchodzili przyjaźnie ku żołnierzom, proponując im oddanie broni.
 Słysząc wszakże energiczny zakaz kapitana, żołnierze odmawiają. Naraz pada strzał, potem drugi i trzeci, i zdawało się, że się ponowią też same straszne sceny, co wczoraj na Bulwarze Kapucynek. Moreau razem ze swym orszakiem zostaje potrącony i przewrócony. Strzały ponawiają się z jednej i drugiej strony i pada pięć, czy sześć ofiar.
 Szczęściem, było to w biały dzień. Na widok rozlanej krwi wśród wojska powstaje reakcya i po chwili zdumienia i przerażenia żołnierze wydają okrzyk: Niech żyje gwardya narodowa! Generał, nie czując się na siłach utrzymania wojska w karbach, zakomenderował marsz ku wybrzeżu, w stronę Vincennes.
 Lud pozostał panem Bastylii i przedmieścia.