Chodziło o ustalenie wobec Zgromadzenia ciężkich odpowiedzialności za krwawe dni czerwcowe.
W strasznych tych chwilach władzę miała Komisya Wykonawcza; nie mogłaż ona zapobiedz powstaniu?
Generał Cavaignac, minister wojny, obdarzony w dodatku władzą dyktatorską przez Zgromadzenie, sam wydawał rozkazy; czy dawał je w porę? czy nie można było zgnieść buntu w pierwszej chwili, zamiast pozwolić mu wzrastać i zmienić się w końcu w powstanie? Wreszcie, czy ucisk po zwycięztwie, nie był zbyt krwawym, omal że nieludzkim?
W miarę zbliżania się chwili obrachunku, Cavaignac stawał się niespokojnym, a rozdrażnienie jego odzywało się nawet w Izbie.
Pewnego dnia Crémieux usiadł na ławie ministrów i ze swego miejsca rzucił mówcy, zajmującemu trybunę, kilkakrotnie słowa: bardzo dobrze!
Strona:Wiktor Hugo - Rzeczy widziane 1848-1849.djvu/95
Ta strona została przepisana.
VII.
Rozprawy nad wypadkami czerwcowemi w Zgromadzeniu Narodowem.
Posiedzenie 25 listopada 1848.
