Kronika Szkocka podała wieść odległéj przeszłości o zamordowaniu króla, dokonanem przez jego lennika, a następnie o przywłaszczeniu nieprawem tronu. Na osnowie owego podania ustawił Shakspear ten dramat, a w pojedynczości targającéj się na porządek historyczny państwa, doparzył się groźnego bohatera i z głębokiem rozejrzeniem natury ludzkiéj, przewiódł w nim dumę, jako sprężynę zbrodni, przez wszystkie szczeble rozwoju.
Sztuka ta podobieństwem budowy z Tragedją starożytną, przystępniejszą jest przed innemi do widza, a tak żywo zachwyca jednością układu, upojedyńczonem i szybkiém rozwijaniem się przygód, przejrzystością i siłą charakterów, szczególniéj zaś wdziękiem obrazowania i kolorytem poetycznym, że przez niektórych estetyków stawianą jest na czoło wszystkich dotychczasowych tworów tragicznych.
Jeżeli Hamlet nosi na sobie piętno głębokiego wpatrzenia się w naturę i wartość sił moralnych człowieka; Lear, gwałtownego ścierania się rozkiełznanych na-
