Strona:William Yeats-Opowiadania.djvu/34

 Wtem pierwsza z czterech staruszek powstała, wznosząc obiema rękami kocieł i przemówiła:
 — Przyjemność.
 Hanrahan nie odrzekł ani słowa. Potem powstała druga staruszka, trzymając w rękach głaz i odezwała się:
 — Siła.
 I powstała trzecia staruszka z dzidą w dłoni i rzekła:
 — Odwaga.
 Naostatku i czwarta z nich powstała i wznosząc oburącz miecz, powiedziała:
 — Wiedza.
 Każda zasię z nich, wygłosiwszy swoje, oczekiwała jakby na odpowiedź z ust Hanrahana, lecz on zgoła nie odpowiadał. Następnie cztery staruchy wyszły za dźwierze, unosząc ze sobą swe skarby, a gdy wychodziły, jedna z nich rzekła:
 — On niczego od nas nie pragnie!
 A druga powiedziała:
 — On jest słaby, on słaby!
 A trzecia dopowiedziała:
 — Boi się!
 Czwarta też wtrąciła swoje:
 — Już postradał swój dowcip.
 Wówczas wszystkie rzekły społem:

15