Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/111

109

Dziesięć niedziel już powstanie
 Wojuje w Oszmianie;       4
A na Lidzie ludzie w biédzie,
 Lida rakiem ciecze^[1],
Zboża zwala dla Moskala,
 I suchary piecze.       8

Do Goniądzy^[2] z sucharami
 Pognali co prędzej,
A powrócił lud z torbami,
 Bez koni i w nędzy.       12
Tęskno, nudno, wyżyć trudno,
 Głucho jak po stypie^[3],
A cholera ludzi zbiera,
 I smętarze sypie.       16

Na wieść czerkieskiego noża
 Drży naród niebogi; —
Przeciągnęły krajem wrogi
 Jako klątwa boża:       20

skiego, w ucinkowem nawet przysłowiu, które powszechnie w Litwie znajome

Oszmiana z Lidą
Razem kraść idą

małżeńsko są połączone. — Odpowiadają też łącznie kpiącym Wileńczykom równą gadką:

Wilno i Troki
Za niemi w kroki.

lub  Wilno z Trokami
Temiż krokami. (Obj. poety).

Da, używane w Wileńskiem tak, jak lwowskie: ta („ta czego chcesz?“).

1. w. 6 rakiem ciecze = opóźnia się z powstaniem.
2. w. 9—10. W Goniądzu, nad granicą tej dziwotwornej kongresowej ośmio-wojewódzkiej Polski, był główny skład żywności moskiewskiej. (Obj. poety).
3. w. 14 stypa = uczta pogrzebowa.