Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/146

144

„Tęgi chłopak! — a zabrali —
 „Szkoda mi go, szkoda!       16

„Nuż Wizoski!“ — A Wizoski
 Ruszył samotrzeci^[1],
Szybko, jako piorun boski,
 Biała czapka świeci.       20

„sława bogu!“ — huknął, strzelił,
 Skłół kilku na przedzie,
Jak mógł kordem ćmę obdzielił,
 I rannego wiedzie.       24

I znów paśli na rozłogu,
 W niebo bila wrzawa:
„sława bogu! sława bogu!“
 Białym czapkom sława!       28

POWRÓT KONIA

Wszystko się dziwnie plecie
Na tym tu biednym świecie;
A ktoby chciał wszystkiego rozumem dochodzić,
I zginie, i nie będzie umiał w to ugodzić.

Jan Kochanowski

Kurz się drogą bałwani,
 Świat tumany ciemią:
Jadą, jadą ułani
 Sandomierską ziemią.       4

Białe na nich wyłogi:
 „Dyć to pułk nam znany!
„A gdziez Jonek z Ozogi?
 „Gdzie nas brat kochany?       8

Wsyscy święci Janieli!
 „Cały pułk juz minoł!

1. w. 18 samotrzeci = sam z dwoma towarzyszami.