Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/149

147

„Odkąd słońce mi świeci,
 „Kraj raz trzeci upada,
„I ta ręka raz trzeci
 „Oszczerbioną broń składa.       28
„Nie dostaliśmy^[1] kroku,
 „Źle też płacą nam obu;
„Dla cię niema obroku,
 „Dla mnie niema i grobu!“ —       32

I zapłakał na boje,
 I o lancę tłukł głową;
Chorągiewkę zdarł w dwoje,
 I łzy otarł połową,       36
I zawiązał garść ziemi;
 Drugą ranę owinął;
I w świat ruszył z młodszemi,
 I jak wszyscy gdzieś zginął...       40

ŚPIEW Z MOGIŁY^[2]

O luba Polsko! krwią zbroczona niwo!
Los zajrzał twoim wawrzynom,
Ale im więcej jesteś nieszczęśliwą,
Tymeś droższą twoim synom...

J. U. Niemcewicz^[3]

Leci liście z drzewa,
Co wyrosło wolne;
Z nad mogiły śpiewa
Jakieś ptaszę polne:       4
 Nie było — nie było,
 Polsko, dobra tobie!
 Wszystko się prześniło,
 A twe dzieci w grobie.       8

1. w. 29 nie dostaliśmy = nie dotrzymaliśmy kroku, nie wytrwaliśmy.
2. ŚPIEW Z MOGIŁY, W R: V. — Śpiew ten należał do najczęściej śpiewanych w Polsce między rokiem 1832 a 1863. Jest też dziwnej rzewności melodja do tego wiersza.
3. Motta Niemcewicza niema w R.