Ta strona została przepisana.
156
Bo losu zwrócić niema sposobu,[1]
PIERWSZA ROCZNICA 29 LISTOPADA[2]
OBCHODZONA W RZESZY NIEMIECKIEJ
Bracia! Rocznica! — więc po zwyczaju
O! nie zginęła jeszcze Ojczyzna, |
- ↑ ww. 33–35 w R: Stało się stało niema sposobu,
Wichry zadęły w przestworze,
Dalejże, dalej do koła globu. - ↑ PIERWSZA ROCZNICA 29 LISTOPADA. Wiersz to jeden z najbardziej znanych, śpiewany przez pokolenia 1831 i 1863 r. na osobną nutę. Pod koniec wiersza rozbrzmiewa wyraźnie echo mesjaniczne, zupełna ufność w odrodzenie Polski w związku z powszechnem w Europie dążeniem do wyzwolenia z pęt autokratyzmu (ww. 24, 28, 36, 44).