Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/60

58

 „Nie po kądzieli^[1] szukał chluby pono,
„Kto taką szablą przed laty hetmanił; —
 „Nie na popisach rękojeść szczerbiono,       60
„Choć i tam pewno nikt jéj nie poganił: —

„Sam Ojciec święty poświęcił ją w Rzymie
 „Za Króla Jana, — bo już sławy syta
„Była na ów czas, — a Ksiądz Jezuita       64
 „Jej tu historją skomponował w rymie.
„Jak się sprawiła i oni mężowie
 „Co ją nosili, niechaj rzeką karty,
„Toć nie zpod ławy kroniki wydartéj^[2],       68
 „I nie w jałowej osnowane głowie.

 „Lecz ród Waszeciów i o nowsze czasy
„Starą tą głownią^[3] nie z hańbą zawadził;
 „Bo Dziad Waszecin poszedł z nią w zapasy,       72
„Jak to się z panem Puławskim^[4] naradził,
 „A pan Naczelnik^[5] ostrze jej pochwalił,
„Gdyśmy z Krakowa na harce ruszyli, —
 „I nią Stryj Waścin nie jednego zwalił,       76
„Kiedy się nasi pod Dąbrowskim^[6] bili.
 „Toć i dziś warta nie trusa^[7] — a męża!
„Z błogosławieństwem daję ją Waszeci,^[8]

1. w. 58 po kądzieli. Kto miał taką szablę, ten po mieczu był sławny, nie po kądzieli, ten nie potrzebował szukać chluby pochodzeniem od matki, „po kądzieli“.
2. w. 68 = z kroniki nie byle jakiej.
3. w. 71 głownia, szabla nieoprawna, klinga.
4. w. 73 Jest tu mowa o Kazimierzu Puławskim, czyli o Konfederacji Barskiej. (Obj. poety). — Pol pisze stale ówczesnym zwyczajem: Puławski. Nazwisko rodowe Pułaskich szło jednak od Pułazia, wioski mazowieckiej, nie od Puław — a zatem pisownia poprawna jest: Pułaski.
5. w. 74 A pan Naczelnik — Tadeusz Kościuszko. (Obj. poety).
6. w. 77 pod Dąbrowskim w legjonach włoskich.
7. w. 78 trus = tchórz, częściej truś, po rosyjsku trus.
8. w. 79 Z błogosławieństwem daję ją Waszeci Zwyczaj u Polaków dawania synom zbroi z błogosławieństwem nabył tem większego zna-