Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/65

63

Rzekł — nim od gry jeszcze wstali,
 Słychać było dzwonek w dali:       44
 W Sybir poszedł chwat! —
A kozacy z cicha rzekli:
 „Szkoda, w Sybir go powlekli!
 „Szkoda, to nasz brat!“       48

POŻEGNANIE

Kto z Bogiem, to Bóg z nim. 

Przysłowie staropolskie

Panna młoda, jak jagoda,
 Stojąc we drzwiach płacze:
 „Kiedyż ja cię,
 „W naszej chacie,       4
 „Tu znowu obaczę?“

Przed dziewczyną, przed maliną,
 Stoi chłopak zbrojny,
 A koń wrony,^[1]       8
 Kulbaczony,^[2]
 Rwie się niespokojny.

Ciężka droga, bo na wroga,
 Nie rwij się koniku!       12
 W krwawym polu,
 W srogim bolu,
 Legnie was bez liku.

„Idź, gdy trzeba! niech Cię nieba,       16
 „Niech Cię bóg prowadzi!
 „Lecz ten krzyżyk
 „I szkaplérzyk
 „W boju nie zawadzi.       20

1. POŻEGNANIRE w. 8 wrony = czarny, kary.
2. w. 9 kulbaczony = osiodłany.