Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/94

92

A lud wzbił głosy wierne w niebiosy:
Boże Perkunie! strzeż syna twego,
 Strzeż Żmudzina Chrześcianina,
 Bij w Moskala poganina
 Jak w psa rudego!       20

Trąbka zagrała, zagrzmiały działa,
I krew w Dubissę^[1] ciekła strumieniem,
 Święta żmudzi, mierz-no dobrze!
 W imię trójcy rwij po ziobrze
 Srebrnym pierścieniem^[2]!       25

I strasznie siekli, w Bogu zaciekli.
Ale w Pożajściu — Najsłodszy chryste! —
 Z zorzą ranną zakipiało;
 Straszno wyrzec, co się działo.
 Zbrodnie wieczyste!       30

Głosem ponurym śpiewali chórem
Księża w kapturach on hymn żałobny;
 Aż tu słychać wrzask dokoła,
 I wpadł nagle do kościoła
 Lud niepodobny^[3].       35

Wilkiem zajadli Kirgizy wpadli,
I popłynęła krew strumieniami;
 A maryja to widziała,
 I w ołtarzu zapłakała
 Krwawemi łzami.       40

1. w. 22 Dubissa, dopływ Niemna przy miasteczku Średniki.
2. w. 25 Srebrnym pierścieniem. Przesąd żołnierski i strzelecki, aby tego poświęcanym srebrnym pierścieniem strzelać, kogo się kula nie czepi. Na Żmudzi, w ostatniej wojnie, z pierwszemi strzałami posyłano takowe święcone pierścienie. (Obj. poety).
3. w. 35 niepodobny do ludzi.