Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/95

93

PROKLAMACJA CHORĄŻEGO^[1]

WYJĄTEK Z NARODOWEJ POWIEŚCI:

PAN CHORĄŻY

Tak zawżdy było w Litwie i na Żmudzi;
Jeśli nie wierzysz, pytaj starych ludzi.

Adam Mickiewicz

Nie zmrużył oka Chorąży noc całą,
Chodził dokoła gumien i podwórka,
I coś układał; — a skoro odniało,
Wszedł do komnaty, gdzie sypiała córka.       4
„Anusiu moja!“ — tak do córki rzecze —
„I mieli powstać, przecie nie powstali:
Zmudź się ruszyła, a tu Litwa ciecze^[2].
I czegoż czeka? — ot, czeka, ażali       8
W pomoc Korona nie przyjdzie z za Niemna.
Ach, biada Litwie! biada naszej głowie!
Znowuż nam piwa nawarzą Panowie^[3],
A jeszcze w Panów wierzy szlachta ciemna. —       12
Czego tu czekać? jakich wiadomości?
że się tam biją — wiemy doskonale;
Ze się dotychczas nie pozbyli gości,
O tem nam mówią nawet i Moskale.       16
Oni najeźdźcy, a to ziemia nasza;
A jak się weźmiem i my do pałasza,
Że snadniej pójdzie, sam rozum powiada;
Lecz to do smaku Panom nie przypada. —       20
To do estymy^[4] najpierwsi Panowie,
A jak kraj bronić, to pierwszego niéma,

1. PROKLAMACJA CHORĄŻEGO. Motto z Grażyny Mickiewicza: słowa Rymwida do Litawora.
2. w. 7 ciecze = marudzi, zwleka.
3. w. 11 Panowie = magnaci.
4. w. 21 do estymy = do zaszczytów, wysokich godności.