Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/114

połowicy całą swobodę, bo w zakątku swej duszy cieszył się i tem więcej wielbił swoją Czeszkę.
 W astrolabium swojem powtarzał:
 — Nie przykryć korcem prawdy, nie przykryć. Wyjść ona musi na światło dnia białego. A będzie, co Bóg da.
 Najpilniejszymi uczniami pani Elżbiety byli Korybut i Jadwiga. Ta już umiała czytać całą postyllę Husa i rozumieć ją doskonale.
 Podnietą znów do zabaw i umysłowych rozkoszy byli poeci, którymi się młoda para lubowała.
 Ksiąg tych na rozkaz pani Elżbiety dostarczyć musiał mistrz Marcin i jego staraniem je kopijowano.
 Wśród takich to zabaw i zajęć, w niewieścich komnatach Jadwigi zjawił się król.
 Wszedł niespodzianie i nie oznajmiony przez nikogo.
 Wszystko, co było w komnacie, zerwało się na równe nogi. Był ponury i gniewny.
 Stanął i obrzucił wzrokiem wszystkich dookoła.
 — Skarży mi się ciągle ksiądz Zbigniew — wyrzekł wreszcie — że heretyckie książki czytacie... Pani ochmistrzyni źle tu pełnisz swoje obowiązki.