Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/123

 — Jak kamień w wodę wpadł.
 — A, jak myślicie, dlaczego ukradziono tę skrzynię?
 — Skrzynia była piękna, bogato okuta w srebro, myślał, że tam znajdzie skarby.
 — U biednego starca? Jeżelić mu się skarbów zachciało, toćby je znalazł gdzieindziej. — Inny tu był wabik, co go do tej skrzyni przynęcił. Mówił mi Żelazna Głowa, że wam czytywał swoją kronikę.
 — Nietylko czytywał, ale spisywał to, com ja wiedział o sprawach kalumnij na nieboszczkę królowę.
 — Aha! — -zakrzyknął książę. — I któż najczarniej wyszedł?
 — A któżby, jak nie Ciołek.
 — A więc tam jest skrzynia Żelaznej Głowy.
 — Czyżby to być mogło?
 — Powiadam.
 — A, Panie! Przez wasze usta mówi Duch Święty. Jakaś jasność uderzyła teraz w moją głowę. Prawda, dziś już zapomniano o tem, co ten niegodziwy człowiek wygadywał i wypisywał, czerniąc pamięć nieboszczki... A dziś znów wrócił do łaski króla. Otóż to wszystko Żelazna Głowa ujął w słowa i chciał przekazać wiekom. Co za światło!