Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/58

 — Witajcie! Spałem dziś długo. Darujcie,, podróż mnie zmęczyła.
 Zbigniew się skłonił i nic nie odrzekł.
 — Siła spraw na mnie czeka?
 — Dużo się załatwiło — rzekł sucho. — Ważniejsze czekają rozkazów W. Kr. Mości.
 — Wymieńcie je — rzekł szybko podrażniony jego chłodem.
 — Przybywa poselstwo od heretyków.
 — Poselstwo z Pragi Czeskiej?
 — Od heretyków, — powtórzył z przyciskiem Zbigniew. — Przyjmować ich nie możemy w stolicy, bo wtenczas Kraków musiałby zostać pod interdyktem.
 — Więc jakże ich się przyjmie?
 — Stanęli w Wolborzu i oczekują rozkazów króla.
 — Moich rozkazów — syknął Jagiełło. — Będą one przeciwne waszym, bo ich każę do Krakowa sprowadzić.
 — Wola wasza. Ale kościół od swoich praw nie odstąpi.
 — Zatem czyńcie, jak chcecie.
 — Pojedzie do nich Ciołek i wyrozumie żądania, a W. Kr. Mość prześlesz swoją odpowiedź.
 — Niech i tak będzie.
 Nastało długie milczenie.
 Król trzymał w ręku jakiś papier i spoglą-