Strona:Wincenty Rapacki - Król Husytów.djvu/62

lejska nauczyła się dobrze mówić po polsku, pozbyła się niemieckich obyczajów, a przyswoiła nasze i przecież tak umiała zjednać sobie Jagiełłę, że ją wreszcie pojął za żonę.
 Bywa to, że natura, gdy ujmie w jednem, wynagrodzi sowicie w drugiem, bo pani ta, acz nie świeciła urodą jak jej siostra, osławiona Barbara, żona cesarza Zygmunta, ale w przymiotach umysłu i serca nie miała sobie równej.
 Z tej to Anny Cylejskiej urodziła się królowi córka Jadwiga. Matka osierociła ją w ósmym roku.
 Smutne bywały zawsze dole tych cór królewskich: oddawano je w małżeństwo, jako zakład politycznego związku, albo usuwano w interesie dynastycznym, jak się to stało z babką naszej bohaterki. Wypchnął ją król Lois węgierski za hrabiego Cylli, aby zapewnić tron swoim córkom.
 Malutka księżniczka już w piątym roku zaręczoną została Fryderykowi, również młodemu synowi księcia brandenburskiego.
 Starał się również o nią Bogusław, książę Pomorski. Była nawet świadkiem turnieju, odbytego na jej cześć przez obu zapaśników, gdzie zwycięstwo odniósł młody Brandenburczyk. — Chłodno przyjęła ten hołd i z obojętnym uśmiechem uwieńczyła swego narzeczonego.