Strona:Woda Zdrowia.djvu/15

— 13 —

niały się one w szkło, gdyż były dawane nie z serca.
 Janek miał tylko parę groszy. Oddał je natychmiast, a dziadek z radością je przyjął i zamieniły się one w dużą złotą monetę.
 — Idź Janku, — rzekł żebrak — to bardzo pięknie z twojej strony, żeś obdarzył mnie tak sowicie. Idź do zamku, szczęście tam ciebie spotka. Janek poszedł znaną już drogą i wszedł do sali.
 Przed oknem stała dawna staruszka i przyglądała się drzewu, na którem grali krasnoludkowie.
 — Jak mogą i skąd umieją tak grać pięknie te małe istotki? — spytał Janek.
 — Mogą ładnie wygrywać, bo są szczęśliwi, a czy wiesz dlaczego są szczęśliwi? bo są zdrowi.
 Jestto bowiem drzewo zdrowia, na którem oni grają tak pięknie.
 — Ach! gdybym to i ja mógł tam siedzieć! — zawołał chłopiec. — Jestem chory i wyzdrowieć dotąd nie mogę...
 — To być nie może, — rzekła piękna