Strona:Wolter - Powiastki filozoficzne 01.djvu/301

 Str. 36, w. 29. Rosyanie zdobyli Azow w r. 1696 za Piotra Wielkiego, oddali go na mocy traktatu pokojowego w r. 1711, ale odebrali znowuż w 1739.
 Str. 38, w. 30. Utopił się w r. 1739.
 Str. 58, w. 7. El dorado = kraj złota, legendarna kraina, w której istnienie wierzono w XVI w., mieszcząc ją w okolicy dzisiejszej Wenezueli.
 Str. 69, w. 11. Walter Raleigh (1552—1618) awanturniczy podróżnik angielski.
 Str. 71, w. 24. Sekta odrzucająca mistyczną stronę wiarę, nazwana od założyciela jej Socyna (1525—1562).
 Str. 72, w. 22. Manichejczycy, uczniowie Manesa, herezyarchy urodzonego w Persyi w r. 240, przyjmują, iż świat jest dziełem dwóch sprzecznych pierwiastków: dobrego i złego, obu wiecznych i niezawisłych.
 Str. 75, w. 24. Convulsionnaires: tak nazywano za panowania Ludwika XV grupę jansenistów, którzy wpadali w stan konwulsyi w czasie modłów na grobie dyakona Parysa, zmarłego w r. 1727. Epidemia ta przybrała znaczne rozmiary i dała powód do częstych rozruchów.
 Str. 76, w. 13. Biblia.
 Str. 76, w. 30. Aluzya do biletu spowiedzi odbytej u księdza uznającego bullę Unigenitus (1713) wymierzoną przeciw jansenistom; biletem takim musiał się wykazać każdy, kto chciał uzyskać ostatnie namaszczenie. Wynikłe stąd spory trwały aż do r. 1756.
 Str. 78, w. 17. Prawdopodobnie Hrabia Essex, Tomasza Corneille.
 Str. 80, w. 11. Adryanna Lecouvreur, z którą Woltera łączyły węzły przyjaźni.
 Str. 81, w. 10. Fréron (1718—1776) redaktor Année littéraire, wielki nieprzyjaciel Woltera, któremu nieraz dał się we znaki swą gryzącą ironią. Wolter odpłacał mu to przy każdej sposobności, nie przebierając w środkach, jak widać z powyższego ustępu.