Strona:Wolter - Powiastki filozoficzne 02.djvu/301

 Str. 92, w. 10. X. de Saint-Cyran (1581—1642) pierwszy głosił we Francji naukę Janseniusza, którego był towarzyszem i przyjacielem. Janseniusz (1585—1638) biskup z Ypres, oparł swą naukę na nauce św. Augustyna o łasce.
 Str. 95, w. 6. Ta legenda o Franku, synu trojańskiego Hektora, jest treścią poematu Ronsarda p. t. Francjada.
 — w. 7. Frygijczyk: Eneasz.
 — w. 12. Amadys z Galji, ulubiony romans rycerski z XV wieku.
 — w. 23. Justynian I (527—565), cesarz Wschodu twórca słynnego Kodeksu.
 — w. 24. Aluzja do cenzury potępiającej, jaką, w bardzo lichej łacinie, fakultet teologiczny paryski potępił utwór Marmontela p. t. Belizarjusz.
 — w. 27. Cytat z Belizarjusza Marmontela.
 Str. 96, w. 27. Visé (1638—1710) mierny literat, założyciel pisma Mercure galant. — Faydit (1640—1709) oratorjanin, atakował Bossueta i Fenelona.
 Str. 98, w. 2. Słynna bajka La Fontaine’a.
 — w. 13. Tragedje Racine’a.
 — w. 16. Tragedja Corneille’a, którą sam Corneille najwyżej cenił ze swych utworów.
 Str. 101, w. 4. Harley, arcybiskup paryski, jeden z głównych stronników odwołania Edyktu Nantejskiego, poza tem głośny ze swych przygód miłosnych, bohater licznych krążących anegdot. — Bossuet (1627—1704) największy kaznodzieja francuski.
 — w. 17. Pani Guyon (1648—1717), głosicielka mistycznej nauki, wedle której dusza zatopiona w Bogu nie potrzebuje praktyki sakramentów i dobrych uczynków. Nauka ta, pod nazwą kwietyzmu, zyskała obrońcę w Fenelonie; potępiono ją za sprawą Bossueta.
 Str. 105, w. 8. Pod tem mianem Wolter chciał odmalować głośnego p. de Saint-Florentin, ministra policji za Ludwika XV.