Strona:Wolter - Powiastki filozoficzne 02.djvu/303

 — w. 3. Marszałek de Belle-Isle (1684—1761) słynny wódz francuski.
 — w. 14. Thomé z Lyonu.
 Str. 168, w. 26. Telliamed, anagram B. de Maillet (1656—1738), autora książki p. t. Rozmowy o zmniejszaniu się morza, tworzeniu się ziemi i pochodzeniu człowieka (1748).
 Str. 170, w. 21. Była to myśl znakomitego przyrodnika Buffona. W całej tej polemice geologicznej Wolter nie był zbyt szczęśliwy.
 Str. 171, w. 26. Needham, fizyk angielski (1713—1781) zwolennik teorji samorodztwa.
 Str. 172, w. 3. Fatio de Duiller (1664—1753) uczony geometra, przerzucił się później do roli cudotwórcy i proroka i rzekomo podejmował się wskrzeszać zmarłych. Gdy mu się nie powiodło, uwięziono go i postawiono pod pręgierz.
 — w. 21. „Lapończykiem“ przezywa Wolter geometrę i astronoma Maupertuis (1698—1759) który odbył podróż w okolice podbiegunowe i przywiózł z niej dwóch Lapończyków.
 Str. 173, w. 7. Diatryba doktora Akakia, satyryczny utwór Woltera wymierzony przeciw Maupertuisowi.
 Str. 174, w 14. Sanchez, jezuita hiszpański, głośny kazuista XVI wieku, cytowany często w Prowincjałkach Paskala, autor dzieła De Matrimonio (O Małżeństwie) rozważającego aż do najdrastyczniejszych szczegółów wszystkie okoliczności związane z małżeństwem.
 Str. 174, w. 15. Harvey (1578—1658), lekarz angielski, który odkrył prawa krążenia krwi. (Patrz Descartes, Rozprawa o metodzie.)
 Str. 177, w. 21. Leuvenhoek (1632—1723) i Hartsoëker (1656—1725) uczeni holenderscy, skontrolowali mikroskop i odkryli plemniki, ciałka krwi i wymoczki.
 — w. 22. „Grzech Onana“, samogwałt.