Strona:Wolter - Powiastki filozoficzne 02.djvu/306

tów temu, kto nie wykaże się biletem spowiedzi u księdza zwolennika bulli.
 Str. 206, w. 26. Jezuici i Janseniści.
 Str. 207, w. 29. Słownik antyfilozoficzny benedyktyna Chaudon, wymierzony przeciw Wolterowi.
 Str. 210, w. 9. „I ten czas przyszedł“. (Przyp. Woltera.)
 — w. 11. Locke (1632—1704) filozof angielski, którego Wolter wielokrotnie cytuje ze czcią. — Tomasz Gordon (1684—1750), publicysta angielski, autor gwałtownych pamfletów przeciw monarchii i klerowi. — Shaftesbury (1671—1713), antyklerykalny pisarz angielski.
 — w. 19. Jezuitów wypędzono z Portugalii w roku 1759, a z Hiszpanii w r. 1767.
 Str. 211, w. 6. Izaak Pinto, żyd portugalski, który w polemice przeciw Wolterowi bronił żydów od zarzutów chciwości, ciemnoty i barbarzyństwa.
 — w. 8. Ambasador rosyjski przy dworze francuskim.
 — w. 24. Montesquieu, Listy perskie, list 112.
 — w. 28. Plus on est de fous, plus on rit.
 Str. 212, w. 4. O. Petau, jezuita, uczony chronologista w XVII w.
 Str. 213, w. 15. Silhouette (1709—1767), dzięki poparciu pani de Pompadour został kontrolorem generalnym, ale reformy jego okazały się bardzo zwodnicze i rychło też musiał ustąpić. Znikomość jego rządów dała jego imię owym cieniom, które nazwano sylwetkami (silhouettes).
 Str. 214, w. 4. Florus, historyk rzymski z epoki Trajana.
 — 286, w. 6. „Et voilà justement comme on écrit l’histoire“, słynny wiersz Woltera (Charlot I, 7).
 Str. 216, w. 1. Denina (1731—1813) profesor w Turynie.