„narodowe bezpieczeństwo” stanowią ważną część siatki pojęciowej. Po drugie, odrzucono także determinizm geograficzny, uznając, iż warunki geograficzne stwarzają możliwości i zagrożenia, które ludzie dzięki swojej aktywności mogą wykorzystać. Ponadto z uwagi na fakt, iż we współczesnym środowisku międzynarodowym siła gospodarcza znaczy więcej niż strategiczne położenie, w rozwoju neoklasycznej geopolityki dostrzec można zmianę akcentów i podkreślanie roli potęgi ekonomicznej, której oddziaływanie może być skuteczniejszym środkiem dla zapewnienia sobie bezpieczeństwa i dominacji niż siła militarna.
Podejmując się rozważań dotyczących znaczenia i wykorzystywania we współczesnych analizach klasycznych teorii geopolitycznych, zwraca się uwagę, iż państwo pozostaje organizacją terytorialną, a zatem wymiar przestrzenny wciąż odgrywa rolę w rywalizacji o władzę. W swoim neoklasycznym rozumieniu geopolityka jest to dziedzina wiedzy powstała na przecięciu geografii i stosunków międzynarodowych. To analiza stosunków międzynarodowych z perspektywy przestrzennej i jej strategicznych implikacji. Tak rozumiana geopolityka ma dwie funkcje: deskryptywną, która pomaga opisać i zrozumieć strukturę stosunków międzynarodowych w globalnej, holistycznej perspektywie, oraz predyktywną, która ma za zadanie budowanie scenariuszy przyszłego rozwoju stosunków międzynarodowych. Za pomocą rozumienia relacji zachodzących w przestrzeni międzynarodowej pomiędzy aktorami politycznymi neoklasyczna geopolityka ma ukazywać podstawowe strategie działania, jakie należy przyjąć w przyszłości[1].
- ↑ G. Sloan, Classical geopolitical theory: does it still matter, „Journal of Global Competitiveness” 2005, vol. 13, nr 1-2, s. 104.
