Strona:Współczesni poeci polscy.djvu/052

ducha, którego Sowiński był świetnym epigonem, psuje najczęściej wrażenie, wywołane barwnymi obrazami. Dodać wreszcie potrzeba, że i pod względem formalnym wiersze tego niepospolitego poety nie zawsze zadawalniają; może z umysłu, dla wywołania jakiegoś specyalnego wrażenia, zaniedbywał on często rytmikę i używał niekiedy całkiem niepoprawnych wyrażeń (np. uświęcij).
 Obok poezyj drobnych znajduje się w owym zbiorze jeden utwór epicki i jeden dramatyczny.
 Liryk gnomiczny nawskroś chciał okazać, że i w innyrh rodzajach poetyckich potrafi dzielnie władać piórem. Jak wiemy, nie po raz to pierwszy występował Sowiński z takiemi próbami; był on już autorem dwu dłuższych poematów, fantazyi dramatycznej i tragedyi. Pomimo wielkich zalet, w jakie obfitują, niepodobna przecie twierdzić, by one odpowiadały warunkom tych rodzajów literackich, do których się zaliczały. Wprawdzie fantazya dramatyczna Z życia miała w swoim czasie rozgłos nadzwyczaj wielki i pod względem społecznym wywarła na umysły wpływ potężny; wprawdzie tragedya Na Ukrainie wiele mieściła scen rzeczywiście pięknych i nieraz wstrząsających; wprawdzie poemata (Satyra, Fragment powieści), odznaczają się werwą nadzwyczajną; wszędzie atoli podmiotowość liryka brała