Wynik moich badań daje się mniej więcej streścić w następujący sposób:
Przedewszystkiem chodziło o jednostkę oporu elektrycznego. Po rozmaitych próbach postanowiłem użyć w tym celu rtęci, której opór mało się zmienia pod wpływem temperatury. W r. 1860 wystąpiłem z propozycyą uznania za jednostkę opór, jaki przy 0 Celcyusza stawia słup rtęci, którego długość wynosi 1 metr, a przecięcie 1 mm. kwadr. W sprawie tej ogłosiłem pracę w Rocznikach Poggendorff’a p. t. Vorschlag zu einem reproductiobaren Widerstandsmaasse.
Rząd angielski powierzył memu bratu Wilhelmowi i mnie kontrolę nad subwencyonowanemi przez rząd fabrykami kabli. To skłoniło nas do bardzo szczegółowych badań nad własnościami przewodników podmorskich i do wypracowania racyonalnej metody próbowania ich na drodze elektrycznej. Kable, założone pomiędzy w. Maltą i Aleksandryą, pierwsze poddane zostały systematycznym próbom i kontroli podczas całej fabrykacyi, wskutek czego i po założeniu okazały się bez żadnej wady i długo pozostały w jak najlepszym stanie.
W r. 1860 przedstawiliśmy na zebraniu Towarzystwa Brytańskiego pracę p. t. Umriss der Principien und des praktischen Verfahrens bei der Prüfung submariner Telegraphenlinien auf ihren Leitungszustand. Zawiera ona główne wyniki naszych badań i jest podstawą późniejszego, ogólnie przyjętego systemu próbowania kabli i wykrywania ich braków.
Na powyższy okres mego życia, którego naukową działalność właśnie skreśliłem, przypadają jeszcze dwa zdarzenia, bardzo dla mnie ważne.
W r. 1859 zostałem wybrany na członka najstarszego kolegium kupców berlińskich, które jest
