Strona:Wybór nowel (Wazow) 005.jpg

 Początkowe nauki pobierał Iwan w miejscowej szkółce elementarnej; od dzieciństwa już okazywał wielki zapał do czytania, do tego stopnia, iż kilkakrotnie pochłonął kilkanaście tomów różnych tłumaczeń z obcych języków, które posiadała jego matka, jak na owe czasy, wielce wykształcona Bulgarka. W 1865 r. wysłał go ojciec do Kalofern, do szkoły z wykładem greckim, który to język był wówczas niezbędny w handlu na półwyspie Bałkańskim. Przy szkole tej znajdowała się biblioteka, z mnóstwem dzieł w języku rosyjskim, do których czytania, zabrał się Wazow z młodzieńczym zapałem. Po roku przeniósł go ojciec do gimnazyum w Filipopolu, w celu nauczenia głównie języka tureckiego i greckiego. Po dziewięciu miesiącach, gdy egzamin okazał się niepomyślnym, a zamiast nauki języków, zeszyty ucznia przepełnione były wierszami, sprowadził go ojciec do Sopot, aby pod jego okiem odbywał praktykę handlową. I tu spotkał starego ojca zawód, gdy spostrzegł, iż zamiast oddawania się pracy handlowej, syn jego zapełniał ściany, kramnice, a nawet rejestra handlowe utworami swej muzy.
 W 1870 r. wysłał go ojciec do Rumunii, do krewnych, sądząc, że pod ich okiem skuteczniej w handlu pracować będzie. Było to w czasach, gdy całą Bulgaryę obejmowało wrzenie, które w lat kilka doprowadziło do jej oswobodzenia. Rumunia przepełniona była emigrantami bulgarskimi. Młody Wazow, poddając się swoim uczuciom i temperamentowi, rzucił się w wir robót rewolucyjnych, należąc do rozmaitych komitetów i redakcyi dzienników bulgarskich w Braile. Tam-to zaczął publikować swoje poematy patryotyczne, które rozchodząc się tajemnie po Bulgaryi, rozpalały serca i nastrajały podniośle umysły współczesne.
 W 1872 r. powrócił do Bulgaryi, nie przestając pracować na polu literackiem, publikując swoje