Strona:Wybór nowel (Wazow) 095.jpg

 — A! do Szwajcaryi? Czy tam jest twój brat? — rzekłem, i nagle rozjaśniło mi się, dlaczego Szwajcarya tak wysoko stała w biednym mózgu Pawła. — A w jakiem mieście?
 — Pisz Fryburg!
 Spełniłem jego żądanie i napisałem adres po francusku, dziwiąc się, jak może Paweł pamiętać i tak poprawnie go wymawiać.
 — A! prawdziwy jesteś Szwajcar! — pochwalił mnie.
 — Co tam robi twój brat?
 — A no, uczy się w szkole.
 — Czego on się tam uczy?
 — Doktorstwa.
 — To bardzo dobrze.
 — W tym roku skończy swoje doktorstwo i powróci tutaj, ażeby ludzi leczyć. Każdego chorego będzie leczył...
 I Paweł, wywróciwszy dwa kozły, chwycił list, chcąc odejść.
 — Czekaj, dokąd się śpieszysz, Pawle?
 Wskazał mi kawiarnię z przeciwka. Przed nią na werandzie siedziała gromadka kobiet i mężczyzn.
 — Idę tam, aby puścić w ruch pociąg do Filipopola. Fertig. — I jego blade lice uśmiechało się szczęściem, a w oczach błyszczała radosna niecierpliwość.
 — Co posyłasz bratu? Czy pozdrowienia?
 — Pozdrowienia, lecz same pozdrowienia to nic nie warte...
 — A kto pomaga bratu?
 — A?
 — Czy twój brat ma pieniądze?
 — Ale gdzie tam!
 — Otrzymał może stypendyum?
 — A co to jest?
 — Czy skarb mu daje pieniądze?
 — Pan Bóg.