Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/099

Obie spojone ścisłym przyrodzeniem
I bliskim siebie złączone imieniem,
 Jak mają kochać, dajecie wzory,
 Córki swe matki, a matki córy:
 Miłość was wzajemnie
 Złączyła przyjemnie.

Jak ładny szczepek w pierwszéj, Anno, wiośnie
Patrząc na jabłoń, skąd ma życie, rośnie,
 Wdziękiem, grzecznością, urodą gładką
 Czynisz nadzieję zrównać się z matką,
 Czego nam dowody
 Daje twój wiek młody.

Czy na teatrze ucho bawisz z okiem,
Słowik-eś głoskiem, a sarneczka skokiem,
 Czy biała rączka ołówkiem kryśli,
 Niema twarz pod nią mówi i myśli,
 I powtórne bierze
 Życie na papierze.

Cóż mam wspominać o darach natury?
O! jak szczęśliwy ten postokroć, który
 Z tym towarzyszem pięknym, cnotliwem
 Wiecznym się ślubów spoi ogniwem,
 I w tak słodkim bycie
 Miłe przetrwa życie.

W równéj z pierwszemi parze, Anno druga,
Uprzejmy-ć wita i życzliwy sługa:
 Zacna Szaniawska, wsi naszéj chlubo!
 Z tobą nam mieszkać wdzięcznie i lubo:
 Ty w naszéj gospodzie,
 Co kwiatek w ogrodzie.

Żadna grzecznością ciebie nie przesadzi,
Kiedy osądzisz, że ci dobrze radzi.
 Tak jako tutaj, gdzie przyjaźń szczera
 Serce ci samo chętnie otwiera,
 Dając w nim mieszkanie,
 Póki życia stanie.

Nigdy obcego kraju nie posiada,
Ani językiem cnota obcym gada.