Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/101

Ta strona została skorygowana.

KSIĘGA DRUGA.

I. Wiersz radosny, czyli dytyramb^[1].
(Z okazyi zupełnego ozdrowienia Jego Królewskiéj Mości).

......Non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto
Dulce mihi furere est Parente.
Horatius.

O! ty, co wiecznie krążąc wkoło płodnéj ziemi,
Otaczasz ląd i wody lejcy ognistemi,
A nieupracowanym tocząc wieki ruchem,
Rzeźwisz gnuśne żywioły wszytkożywnym duchem,
Migni, o złote słońce, dzielniejszym promykiem!
Niech twe bystre dzianety, rączym sprzęgłe szykiem,
Promienne zjeżą grzywy, a trakt gwiazdolity
Lotniejszemi, dzień niosąc, przemierzą kopyty.

↑ Wiersz ten z natury swojéj powinien być szumny, różnorymny, nowych słów wiele mający, tak jako o nim Horacyusz pisze, wspominając Pindara w odzie II, księdze 4-éj.
Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis.

Obacz Skaligera, Suidę, Eschila, Ateneusza, Cycerona. W takowym rodzaju wierszów poetowie niezwyczajną radością uniesieni, nie za składem rymu, ale za zmysłu swego bystrością i zapędem iść powinni.

[1] Wiersz ten z natury swojéj powinien być szumny, różnorymny, nowych słów wiele mający, tak jako o nim Horacyusz pisze, wspominając Pindara w odzie II, księdze 4-éj.
Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis.

Obacz Skaligera, Suidę, Eschila, Ateneusza, Cycerona. W takowym rodzaju wierszów poetowie niezwyczajną radością uniesieni, nie za składem rymu, ale za zmysłu swego bystrością i zapędem iść powinni.

[1]