Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/104

 Rozruch po kuźni: sam się Wulkan poci,
 Sapią piersiste gęstym miechy duchem,
 Ów kleszcze chwatkie kręci, tamten młóci,
 Trzykroć od ucha zamasznym obuchem.

 Skwirczą harcone w Stygu brudnym szyny,
 Miedź się ryczałtem wrząca z pieców leje,
 Sypią się kłęby dymne przez kominy,
 Taż sama paszcza ćmę i ogień sieje.

 Tymczasem, gdy się stąd pali, stąd pluska,
 Z drogiemi okręt zachwycony sprzęty,
 Nim dma łaskawszym nurt skrzydłem pomuska,
 Biedzi się, walcząc z bystremi odmęty.

 Maszty się kruszą, płótna się szamocą,
 Pryskają kotwy, śmierć się mokra wciska,
 Reje się tłuką, powrozy tarkocą,
 Strach równy, czy się niebo mgli, czy błyska.

 Liczny na brzegu w ostatnim ucisku
 Przeklina kupiec nieszczęsne rozruchy,
 A co znacznego miał nadzieję zysku,
 I skarbów razem stradał i otuchy.

 Aż gdy się gniewy ściszą niespokojne,
 I ziemna z górną zawrą pokój sfery,
 A on zdaleka ozdobiony w strojne
 Błyśnie proporce i krasne bandery,

 Każdy z radości na brzegu wykrzyka:
 Witaj, o! nawo żądana jedynie!
 W tobie się wszytkich nas szczęście zamyka;
 Tyś kiedy cała, żaden z nas nie zginie.

 O dniu radosny! o dniu szczęśliwy!
 Niech długo będzie ociec nasz żywy!

Tak kiedy ptak niesyty do ula przypadnie,
I łacznym dziobem wodza złotego ukradnie,
Brzęczy strojny huf, stojąc pod świetnym sztandarem,
Myśląc, że będzie hucznym odstraszony gwarem