Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/285

Ta strona została przepisana.
XXIII. Piesek.




Wszakże ja nie kraść ani zbijać idę.
Czy widzisz w ręku mym szablę lub dzidę,
Że na mnie warczysz ze żwawością taką,
Błędna sobako!

Z daru szafarza życia mego przędzy,
Nie wziąłem gnuśnéj chętki do pieniędzy;
Ni tego kiedy, co błyska i brzęka,
Tknęła ma ręka.

Najszacowniejszy skarb tu wprawdzie leży,
Godzien serc czułych łakoméj kradzieży;
Lecz się go nigdy, bo respekt nie każe,
Tknąć nie odważę.

Jeśli nań patrzę, któż patrzeć zabroni?
Nie straszny to wilk, co owcy nie goni.
Nie szczekaj za to: wreszcie co pomoże
Straż twa, nieboże?

Kogo poczciwość nieskażona strzeże,
Nie potrzeba mu z miedzi litéj wieże,
Ani sto-ocznych Argów: w każdéj dobie
Twierdzą sam sobie.




XXIV. Cztery części roku.
(Piosnki wieśniackie).




Wiosna.

... Nil sine magno
Vita labore dedit mortalibus . . .


O jak wesołe nastały czasy!
W śliczną się barwę przybrały lasy;
Słońce się coraz wyżéj pomyka;
Ledwo śnieg widać, lecz i ten znika.