Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/297

Zażywaj dóbr doczesnych pod miarą, pod likiem,
Nie bądź żądz wyuzdanych podłym niewolnikiem.
Niech cię zbytnia pomyślność nie wynosi w górę.
Jasny ma ona pozór, lecz myśli ponure.

Dał ci Bóg, zdrów korzystaj, a winnéj podzięki
Nie omieszkaj dla tego, z któregoś wziął ręki!
Owszem, im więcéj bierzesz darów z jéj szczodroty,
Czyń większą sprawiedliwość, a pomnażaj cnoty.

Nie kochaj nic bez niego, kochaj wszystko społem.
Pełnij prawa; te są twą duszą i żywiołem.
Nędzarz, bogacz, pan, kmiotek, w każdym życia stanie
Pielgrzym na ziemi, uznaj boskie panowanie.

 Święty odludek, jakbyś natury
 Powszechnéj nie miał być synem,
 Nie dawaj cnocie barwy ponuréj,
 Chcąc świecić pomiedzy gminem.
 Zamiast powabu, uczyni wstręty
 Pobożność, żółcią zaprawna.
 Mniéj ma występek w sobie ponęty,
 A cnota zawsze zabawna.

 Pamiętaj na to, że i cnotliwy
 Po siedmkroć na dzień upadnie.
 Na ludzkie błędy bądź litościwy,
 A daruj winnemu snadnie.
 Niech twe los jego serce dotyka;
 Uprostuj go na rozumie.
 Jeden dół równie mędrca połyka
 I tego, co nic nie umie.

 Pod łaskawego nieba zaszczytem,
 Gdy bujny łan z przyrodzenia,
 Któżby się lękał, aby obfitem
 Plonem nie wrócił nasienia?
 Nagłe ulewy często w nim przecie
 Jałową zostawią trawę.
 Tak i najczystsza cnota na świecie
 Ma swoje czasy nieprawe.