Strona:Wybór poezyj- z dołączeniem kilku pism prozą oraz listów.djvu/460

 (Boć to zakonnik prawdziwy
 Z rąk swych powinien być żywy),
 Że w krótkim nader czasie i mieszkanie
 I żywność znalazł i miękkie posłanie.
 Czegóż sobie więcéj życzy
 Odludny stan pustelniczy,
 Któremu ani honory
 W głowie, ani liczne zbiory;
Tylko, aby przy dobréj strawie i napoju
 Zażywał słodko dusznego pokoju?
Więc téż i nasz pustelnik, jak wieprz w mięsopusty,
 Został i gruby i tłusty,
 A to dziwnym boskim cudem
 Nad swoim wybranym ludem,
 Który nie chcąc świata użyć,
 Woli mu w klasztorze służyć.
Pewnego dnia wyszła posłów myszy rada
 Do wielebnego ojca Serojada,
 Upraszając go o lekką jałmużnę
 Na ich potrzeby podróżne.
Jechali ci posłowie w kraj bardzo daleki,
Przez bagna, przez jeziora, przez stawy, przez rzeki
 Z prośbą do króla i żab i raków,
Aby im swych na pomoc poruszyli znaków,
Dla przełamania kotów niezmiernéj potęgi,
Którzy ni na sojusze, ni dane przysięgi
 Zważając, w kupę się zbiegli
 I główne miasto oblegli.
 Nie miała rzeczpospolita,
 Długami zewsząd okryta,
Skąd dać wyprawę, myśląc, że w téj dobie,
Gdy stanom świeckim zbywa na sposobie,
Duchowny onéj ciężkie potrzeby wspomoże.
 Lecz pożal się, miły Boże,
Drogi i pracy. Ledwo sprawę przełożyli,
Aż ów pysk wyścibiwszy, naprzód się umili,
 Spuściwszy oczki i nabożnym tonem
 Tak ich odprawi z niziutkim pokłonem:
 „Moi mili braciszkowie!
 Niech wam Pan Bóg da zdrowie.
 Wiecie, żem się ja na wieki ze światem
 Najuroczystszym odłączył rozbratem