Kopia własnoręcznego listu Adama Naruszemcza, który przedstawił tenże J. K. M., aby go w imieniu swoim przesłał biskupowi łuckiemu.
„Mości książę biskupie łucki! Książę generał podolski oświadczył w. panu życzenia moje względem posunienia na koadjutoryą łucką księdza Naruszewicza, koadjutora smoleńskiego, jeśliby się to w. panu podobało. Miło mi jest słyszéć o wyrażonéj w liście do tegoż księcia generała powolności w. pana i o stosowaniu się do żądania mojego. Powiększa w. pan tym bardziéj królewskich moich na siebie względów, iż razem łączysz oświadczenie dawnéj i statecznéj swojéj ku mnie przychylności, o któréj ja nigdy wątpić nie mogłem. Wkładasz w. pan na mnie tym samym dzielniejszy obowiązek, że i króla, dobrze sobie życzącego, utwierdzisz w ufności i nie uchylasz się od uszczęśliwienia osoby, którą ja łaską moją zaszczycam. Czasy i okoliczności rzeczy przyszłych są w rękach boskich; u mnie zostanie zawsze chęć szczera uiszczenia w nich skutkiem, jako sobie szacuję w. pana i jak o nim dobrze myślę“.
Jeśli się to zgodzi z wolą W. K. M. i jego zupełną względem dalszych losów moich dyspozycyą (boć to i biskupstwo łuckie mogłoby być w tym czasie zapewnione), czy nie możnaby dać za mną pańskie słowo ks. wojewodzie wileńskiemu i podkomorzemu, którzy się ze mną pokrewieństwa nie zapierają. Powiedziała mi Morawska, że stary Laskaris, patryarcha, umarł i że po nim wakuje infułacya ołycka, wartująca z 15 tysięcy. Dodała, że jéj bracia na oświadczenie woli W. K. M. mogą mi tę infułacyą konferować. Ja chcę dependować od woli W. K. M. i nikomu bez niéj nie być obligowany, a przeto spuszczam się i w tym na pańską determinacyą.
15 octobris 1780.
