Strona:Wykolejony (Gruszecki) 26.jpg

 — Ot, wiesz co, ożeń się z Helcią, ona cię kocha, znajdzie się coś u mnie na szpilki, a i ten domek wasz będzie... Ale cóż ci to?
 Stanisław cały zczerwieniał i zbladł, słysząc propozycyą ciotki.
 — Ciociu, ja nie mogę się żenić z Helcią szępnął wreszcie po chwili milczenia.
 Teraz na ciotkę przyszła kolej zmięszania się. Była przekonaną, że Stanisław z wdzięcznością przyjmie jej propozycyą, że nikt z młodych mężczyzn nie może się bezkarnie zbliżyć do Helci, że każdy musi ją pokochać. Milczała i rozważała, że zapewne jakieś pomniejsze skrupuły wstrzymują siostrzeńca od tego kroku.
 Po dłuższem milczeniu rozpoczęła indagacyą.
 — Jakto, nie możesz żenić się z Helcią?
 — Nie mogę.
 — I dlaczego?
 — Ja jej nie kocham.
 — Nie kochasz? A bałamucić ją mogłeś, przemówiła z gniewem.
 — Nigdy jej o mej miłości nie mówiłem, odpowiedział Stanisław gorąco.
 — Czyż potrzeba mówić, dość było widzieć was oboje, dość było spojrzeć na nią, aby poznać tę miłość. Biedna Helcia! to takie do-