Ta strona została uwierzytelniona.
VIImo. Kiedy ſię ciało z marłe z Parafii do Parafii prowadzi, i gdzie indzie ſchowa, powinno Plebanowi mieyſca, z ktorego ſię wyprowadza, za pogrzeb wymierzoną uſtawę zapłacić, a Plebanowi, co potym ciało zmarłe na pochowanie odbiera, także wolno tego, co podług Takſy należy zupełnie wyciągać.
VIIIto. Wſzyſcy zaś Plebanowie, przez ktorych Parafią takowe ciała zmarłe wożone bywaią, niczego pretendować nie maią, chyba żeby od nich iakiego konwoiu, dzwonienia albo inſzych obrzędow żądali, gdzieby ſię z nimi podług uſtawy zgodzić. A ponieważ na oſtatek.
IXno. X, Biſkupowi Wrocławſkiemu pro tempore[1] od ciał zmarłych, ktore ſię ziednego mieyſca na drugie wożą, z dawnego obyczaiu Spolium należy. Tedy ſię dla wiadomości każdego ſtanowi: Aby X Biskupowi od każdey Parafii Katolickiey, przez ktorą ſię ciało zmarłe przewozi, trzecia część za cicho depozycyą uſtawioney ſummy podana była.
Potym ſię ieſzcze do dzwonienia na gromadę w odprawuiące ſię nabożeńſtwo uſtanawia, aby zgoda między Plebanem Katolickim i między Dozorcami Modlitewień albo Betauzow uczyniona względem dzwonienia na nabożeńſtwo na mieyſcach, gdzie ſię iuż ſtała, i potym zoſtawała nie czyn ąc, w tym rożnice czy dzwony od Kościoła albo od iakiego Dobrodzieia albo też Gminu Kościelnego ſprawione.
Procz tego przy tey mocno uſtanowioney Takſie Stolæ niżey położone też Generalia obſerwować.
Imo. Pozwalaią ſię Plebanom Katolickim corocznie zwykłe cztery ofiary w Wielką noc, Swiątki zielone, w Gody i na Kiermaſz, nie mniey i powſzechnie chodzenie po Kolędzie. Dorozumieć ſię i tego każdy ſam przez ſię, iże Meſzne[2], ſtołowe pieniądze, dla Plebana, ſnopy od powietrza, chleby S. Walpurgi i drugie do poborow pociągnione tak Plebanowe iak Kleſze dochody, ile ſię takich upominać każdemu ſłuſzna, i napotym od Parafianow czaſu należytego oddawać ſię maią.
IIdo. Auſzpurskiey zaś Konfeſſyi lub Ewangelickim Plebanom iedno na trzy Ofiary to ieſt w Wielką noc, zielone Swiątki i Boże narodzenie oraz z Kolendą pozwala ſię.
IIItio. A luboć i daley każdemu Parafianinowi dobroczynności z dobrey woli Plebanowi ſwoiemu świadczyć nie zakazuie ſię: Wſzakże też i z drugiey ſtrony Xięża będą wiedzieli litości ſwoiey Chrześciańſkiey nad iawną, chudobą[3] zażywać.
IVto. Zadnemu Ewangelickiemu, ani Katolickiemu Plebanowi, Kaznodziei albo inſzemu Duchownemu nie wolno odprawić iakiego Aktu miniſteryalnego, od ktorego iakąś Takſę Stolæ oddać należy, nim piſanego nie odbierze świadectwa, że Pleban ordynaryiny z tego ukontentowan, Pleban zaś powinien, gdy mu ſię uſtawiona Takſa Stolæ odda, Atteſtacyą, de Soluta Taxa bez zwłoki wydać, albo ſię tego doczekać, że kwota namieniona przed urzędem złożona a Akt miniſteryalny niezwłocznie odprawiony będzie.
Vto. A iże w takowych Atteſtacyach dotąd rożnych wyrazow niegodziwych zażywano, ktore iedno powodem do gniewow między Xiężą obu wiar były; Więc pomienione ceduły napotym krotko ſłowy naſtępuiącemi: Atteſtor, quod mihi qua Parocho ordinario Taxa Stolæ – – Soluta ſit: dane być maią.
VIto. Od dwoiſtey Takſy Stolæ i Ofiary, kiedy ſię Akt miniſteryalny extra Parochiam odprawuie, wſzyſcy Urzędnicy Krolewſcy, ktorzy w Dikaſteryach ziem Sląskich maią Votum & Seſſionem tą uſtawą wyraźnym uwalniaią ſię ſpoſobem, tak żeby oni tylko onemu Fararzowi albo Kaznodziei, ktory Akt odprawi, uſtawioną Takſę Stolæ oddać powinni, Pleban zaś ordynaryiny od nich nic ztąd wyciągać nie może; czego iednak nie daley iak na pomienione oſoby pociągać.
