Strona:X de Montépin Dziecię nieszczęścia.djvu/433

 Lekarz taką dawał opinię.
 — Jeżeli się go uratuje, nie będzie to cudem, ale mnie się zdaje że nic z niego nie będzie.
 Trupa margrabiego włożono do powozu i odwiozły go do Paryża te same cztery rosłe konie, któremi tylko co sam powoził...
 Pan de Mornay podtrzymywał ciało Armanda bez życia, a kareta zwolna powiozła ich na bulwar Haussmana.
 Piękny August bawił po za domem, według zwyczaju. Sami więc wicehrabia i Jerzy de Bracy pomogli lekarzowi w pierwszych posługach, jakie były ze względu na stan rannego konieczne.
 Po spełnieniu tego obowiązku, p. de Mornay udał się do pałacu i spytał o hrabiego.
 Henryk bardzo zajęty chorobą Berty, nie poszedł dnia tego do izby i natychmiast przyjął gościa.
 — Panie hrabio — rzekł tenże — przychodzę jako zwiastun złej nowiny...
 Pan de Nathon drgnął i wyszeptał:
 — Więc to jakiś fatalny dla mnie dzień!
 — Znam pańskie żywe przywiązanie dla mego przyjaciela Armanda Fangela... — mówił dalej Maksym.
 — Czyżby mu się stało co złego? — przerwał żywo hrabia, a twarz jego przybrała wyraz wielkiego niepokoju.
 — Jest ranny...
 — Jakim sposobem?
 — W pojedynku...
 — Ciężko?
 — Boję się...