Strona:X de Montépin Marta.djvu/120

znikły. Natomiast nad drzwiami widniał duży afisz z ogromnemi literami: DOM DO WYNAJĘCIA w całości lub w części.
 Co to znaczyło? Robert wysiadł z dorożki i zadzwnił.
 Drzwi się otworzyły. Jakiś człowiek ukazał się na progu.
 — Czy jest doktor O’Brien? zapytał przybysz.
 — Już tu nie mieszka, odpowiedział ów człowiek.
 — A odkąd?
 — Od kilku dni.
 — Gdzie doktor znajduje się obecnie?
 — Zagranicą. Pan O’Brien sprzedał swe ruchomości handlarzowi, który wszystko zabrał nazajutrz, odprawił służbę i wyjechał z rzeczami i swą jasnowidzącą. Słyszałem, jak mówił do woźnicy: Na kolej Północną. Ale koleją północną można wyjechać w różne strony.
 Widocznie odźwierny nic więcej nie wiedział; zbyteczne było więc wypytywać go dłużej.
 Robert wrócił do Saint-Ouen, chcąc czemprędzej znaleźć się w fabryce i zwierzyć się z obaw swych Klaudjuszowi Grivot, któremu oznajmił już o projektowanem porwaniu Marty.
 O’Brien zatrzymał się rzeczywiście, ale nie w Paryżu. Odkąd przyszła mu myśl wykradzenia dziecka, które miało się w ręku jego stać teraz kopalnią złota, powiedział sobie, że powinien otoczyć się taką tajemnicą, że nawet cień podejrzeń nie może do niego dojść. Należało więc udawać niezwłoczny wyjazd i zniknąć, ale oddalić się, tak, żeby mógł czuwać wciąż nad Martą i jej babką, i wybrać stosowną chwilę, dla wykradze-