Strona:X de Montépin Marta.djvu/129

zgodził się odkryć tajemnicę swego serca! Dlatego też przed panem zdać mam sprawę z wyniku mych poszukiwań...
 — Jakie jest nazwisko kobiety poszukiwanej? zapytał Robert.
 — Germana Sollier.
 — A dziewczynki?
 — Marta.
 Od kilku sekund pewien rodzaj intuicji ostrzegał Roberta, że Nestor Wiewiórka wymieni te dwa nazwiska. Słysząc więc je, nie doświadczył i nie okazał żadnego zdziwienia. Zapytał dalej:
 — I powiadasz pan, że Gabrjel Savanne chciał naprawić złe, wyrządzone opuszczeniem. W jaki sposób?
 — Tego nie wiem, przypuszczam jednak, że chciał dla swej córki przeznaczyć jaki kapitał.
 — Ale to tylko pan przypuszczasz?
 — Pan Savanne nie wdawał się ze mną w te szczegóły, które mnie nie obchodziły.
 — I pan przychodzisz tu po...
 — Ażeby oznajmić panu, że odnalazłem ślady Germany Sollier i jej córki.
 Tym razem Robert nie mógł się powstrzymać od drżenia.
 — Odnalazłeś pan ślady Germany Sollier i jej córki! zawołał bratobójca.
 — Tak, panie, odpowiedział Nestor Wiewiórka.
 — Gdzież to?
 — Tutaj, w Saint-Ouen. Szczególnym zbiegiem okoliczności obie osoby, których poszukiwanie zalecił mi