Strona:X de Montépin Marta.djvu/214

 — Bardzo ważne rzeczy. Spisek się knuje przeciw tobie.
 — Spisek przeciw m nie! A mój Boże, z jakiego powodu?
 — Z powodu miłości twej dla Aliny.
 Henryk drgnął, a z ust jego zniknął uśmiech.
 — Co mówisz? wyrzekł jednak tonem prawdziwego niedowierzania.
 — Czyś nie zauważył w willi Neuilly niezwykłej uprzejmości Filipa de Nayle względem Aliny?
 — Nie, nie zauważyłem tego. Widziałem tylko, że Filip tak samo jak jego matka, otacza Alinę jak najdelikatniejszemi staraniami, i przyznaję, że wydało mi się to bardzo naturalnem.
 — Bardzo naturalne, gdyby to było oznaką tylko przyjaźni, ale syn pani Verniere nietylko przyjaźni doznaje dla mej przyjaciółki. Poprostu miłość popycha Filipa przeciw tobie, a pani Verniere, pochwalając tę miłość, marzy tylko o tem, ażeby ożenić swego syna z tą, która jest twoją narzeczoną.
 — O! moja Matyldziu, co ci się zdaje.
 — Dlaczego?
 — Filip nie ma jeszcze dwudziestu lat. Panienkę można wydać w tym wieku, a nawet wcześniej, ale nie żeni się chłopca dziewiętnasto-letniego.
 — Czyż prawo tego zabrania?
 — Nie, ale zwyczaje.
 — To nic. Ja ci powiadam, że Filip kocha Alinę i że ona to już spostrzegła tak, jak i ja. Nie śmiała ci o tem mówić. Pani Verniere zaś co chwila ma to