Strona:X de Montépin Marta.djvu/319

groźbą dla ciebie i zabiłeś je! Kłamstwami i obłudą potrafiłeś odwrócić podejrzenia moje w Berlinie. Dziś już mnie nie oszukasz i dość będzie jednego słowa, ażeby sąd cię pochwycił i zaprowadził na rusztowanie, które na ciebie czeka!
 — Tego słowa ty nie powiesz, wyrzekł Robert, rzucając się na Aurelję i chwytając ją za ręce, które ścisnął, ledwie nie druzgocząc.
 — Powiem.
 — Nie, jeżeli nie chcesz, ażeby twój syn nie został zhańbiony jak ja!
 — A w czem hańba Roberta Verniere mogłaby dosięgnąć Filipa de Nayle?
 — Filip jest solidarnie odpowiedzialny za mą zbrodnię! Jest moim wspólnikiem.
 — Kłamiesz! nie wierzę ci!
 — A ja ci powtarzam, że on jest moim wspólnikiem! Jeżeli powiesz jedno słowo gubiące mnie, ja go z sobą zgubię. Możesz ocalić nas obu, mówiąc sędziemu, że nie widziałaś nigdy tego breloka!
 — Nigdy!
 — Dobrze! W takim razie sąd przysięgłych sądzić będzie Filipa de Nayle o zdradę Francji.
 — Filip miałby zdradzić swoją ojczyznę!
 — Jako wspólnik Roberta Verniere. Wszystkie plany, sprzedane Prusom, były przez niego zrobione! objaśnienia ręką jego napisane! Widzisz więc, że będziesz musiała milczeć!
 Aurelja nie zdążyła odpowiedzieć.
 W tejże chwili drzwi od przedsionka otworzyły się