Strona:X de Montépin Marta.djvu/68

przyjemność, że pana u siebie oglądam po tak długiem niewidzeniu.
 — Przychodzę pana prosić o objaśnienie, ale przedewszystkiem, przyrzecz mi pan, że mi dasz odpowiedź szczerą.
 — Z całą chęcią.
 — Nawet gdyby szło o tajemnicę zawodową?
 O’Brien lekko się skrzywił.
 — W takim razie, odpowiedział, powinieneś pan zrozumieć, że nie mogę się tak lekko zobowiązywać.
 — Nie bawmy się w ogólniki, nie mówię tu ani o sekretach pańskiej myśli, ani pańskiego sumienia, tylko o tajnikach wiedzy, której jesteś jednym z mistrzów.
 Amerykanin spojrzał na Roberta ze ździwieniem.
 — Wytłomacz mi pan jaśniej, ja nie rozumiem.
 — Zaraz się wytłomaczę. Ile jest prawdy w magnetyzmie, w sonambulizmie, w hypnotyzmie?
 — Dziwne pytanie! Wszystko jest prawdą, lub wszystko jest fałszem. Prawdą jest, jeżeli się ma do czynienia z człowiekiem uczciwym i sumiennym. Fałszem jest, gdy się kto znajdzie wobec szarlatana.
 — Co za znaczenie ma magnetyzm, w zastosowaniu do sonambulizmu?
 — Jest to poprostu oddziaływanie strony moralnej na fizyczną. Nie chcesz pan zapewne, ażebym ci wygłosił prelekcję o tym przedmiocie, byłoby to ze długo. Dowiedz się pan tylko, że wpływ, o którym mówię, może być wywierany szczególnie na osobniki nerwowe, na neuropatów, gdyż system nerwowy ma pierwszorzędne znaczenie.