Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/105

 — Mam wielkie zmartwienie.
 — Jakie?
 — Chciałam z tobą spędzić cały wieczór. Wiesz, jak się z tego już naprzód cieszyłam.
 — I ja się także cieszyłem. A teraz przeszkoda.
 — Niestety.
 Rozumiem. Hrabia zawiadomił cię, że przyjeździe i Danae czeka na Jowisza.
 — Nie, zupełnie co innego, mój drogi... znasz d ‘Arfeuilla?
 Wybornie. Jesteśmy przyjaciółmi.
 — Otóż d‘Arfeuille przyjechał do mnie z zaproszeniem na obiad.
 — I ty przekładasz — zaproszenie Guy’a d‘Arfeuille nad moje?
 — O! wiesz, że nie.
 — Jakże mogę wiedzieć, kiedy dowodzisz czego innego?
 — Mój drogi, pamiętasz, jak się ułożyliśmy — rzekła Oktawja poważnie.
 — Ty nigdy nie masz być zawadą dla mej przyszłości.
 — Nie widzę, jaki jest związek między obiadem wicehrabiego i twą przyszłością?
 — A jednakże związek jest bardzo wielki.
 — Rozwiąż mi tę zagadkę.
 — Dobrze. Obiad będzie u Brebanta. Na obiedzie ma być młody hrabia rosyjski, posiadający około miliona franków rocznego dochodu i ogromnego majątku. Młody Rosjanin przyjechał do Paryża przed kilku dniami i onegdaj był w teatrze Gymnase, gdzie i ja byłam i zdaje się, że sprawiłam na nim ogromne wrażenie...
 Zobaczywszy, że d ‘Arfeuille, z którym w wielkiej jest przyjaźni, zachodzi do mej loży — prosił go, ażeby został mi przedstawiony. Zapoznanie nastąpi dzisiaj. Widzisz, że idzie tu o moją przyszłość. Rosjanie żenią się.
 — Bardzo pięknie i chociaż serce moje musi cierpieć, życzę ci, abyś wygrała tę partję.
 — Zawsze pozostaniesz dla mnie najdroższym.
 — Ta nadzieja mnie pociesza.
 — Obiad będzie o ósmej. Po mnie przyjechać ma Lamouroux.
 — Kto to ten Lamourourx?
 — E! znasz go zapewne, były podoficer kawalerii, nauczyciel fechtunku. Wszędzie udało mu się wkręcić, w jaki sposób nie pojmuję, bo mnie on się wcale nie podoba, bywa na wszelkich śniadaniach, na wszelkich obiadach, kolacjach i balach, należy do wszystkich zakładów, do wszystkich pojedynków, zawsze go zobaczysz na wszystkich pierwszych przedstawieniach, utrzymują, że grosza nie ma przy duszy. Śmieszny jak rzadko. Podobno d‘Arfeuillowi daje lekcje fechtunku i boksowania.
 — No, moja mała, sprawię ci wielką niespodziankę.
 — Jaką? mówże prędzej!
 — Razem z sobą spędzimy wieczór.